Blader door de site en doneer nu!
Als 12-jarige jongetje verloor Mustafa zijn vader aan kanker. Vader Hammad liet maar liefst 9 kinderen en een werkloze moeder achter.
Ambitieus en intelligent, zo werden wij ‘de Hammad kinderen’ omschreven. Maar wat waren onze eigenschappen waard als de financiële middelen er niet zijn? Er was geen geld voor school Er was geen geld voor transport naar school Er was nauwelijks geld voor onze primaire behoeften Maar moeder stond er als ouder alleen voor en ze begon te leven in een nachtmerrie. Ze benaderde stichting na stichting, smekend om al haar kinderen te steunen met een bijdrage. Maar helaas, wij waren te oud. Ik was een wees van 12 jaar en ik was te oud om geholpen te worden. Wij werden zó vaak afgewezen, ik werd zó vaak afgewezen. En ik zag hoe mijn moeder eraan onderdoor ging, maar ik kon niets doen.
Moeder heeft ons nooit opgegeven. Moeder heeft mij nooit opgegeven. Ze bleef geloven in de goedheid van de mens en vocht iedere dag weer voor ons. Ze benaderde iedere stichting die ze kende en zocht nieuwe op. En dit resulteerde in prachtig nieuws: Want een stichting had ons geaccepteerd: Islamic Relief. Alhamdulilah.
Moeder leerde mij dat het leven nooit stopt zolang ik leef. Er was helemaal geen tijd om stil te staan, ik moest doorgaan, vechten en leren. Vader had mij 12 jaar lang beschermd, opgevoed en voorzien van geld en eten. Maar de tijd om dit allemaal zelf te moeten doen, was aangebroken.
Ik weet dat ik een wees ben, maar ik heb mij oprecht nooit een wees gevoeld binnen de Islamic Relief familie. Ik werd niet behandeld als een wees, ik voelde mij een gelijke. Ze organiseerde allerlei dingen voor de weeskinderen, o.a. zomerkamp: hier leerde we andere weeskinderen kennen en kon ik de steun vinden die ik nodig had. Je vergat even al het nare en werd kind.
Ik was klaar met de middelbare school.. ik kon naar een universiteit. Mijn cijfers, die waren prachtig. Mijn gedrag, mijn verslagen, al mijn resultaten, alles was prachtig. Maar ik wist dat hoe ouder ik werd, hoe dichter ik bij de stopzetting van het sponsorschap kwam, want dat gebeurde bij zoveel stichtingen. Ik ben 17, ik kan nog helemaal niet voor mezelf zorgen, ik kan dit niet. En hoewel ik wist dat mijn moeder trots was op mij, wist ik ook dat zij constante dacht aan mijn universitaire toekomst, die mij helemaal niet verzekerd was.
Maar ik ga door, want ik leef nog. Ik koos voor één van de beste universiteiten van Gaza. Een universiteit met hoge studiekosten. Waarom? Want ik wil het beste voor mijn familie en mij. Ik geloof dat waar een wil is, er ook een weg is. Met een goede studie zou ik veel kunnen betekenen voor mijn familie en voor anderen. Moeder ging akkoord. Ze beloofde me te steunen en te voorzien van geld. Thuis bezuinigden ze op van alles. Mijn familie deed er alles aan om mij te helpen, ze leefden armer en armer.
‘Het was een zware periode, iedere dag werd ik wakker met meer en meer zorgen. Dagen passeerden en Mustafa werd ouder. Ik wist niet hoe ik het zou redden. Ik wil dat mijn kinderen allemaal slagen in het leven, ik wil mijn moederrol kunnen vervullen. Maar Mustafa werd bijna 18, zijn sponsorschap… Ik moest contact opnemen met Islamic Relief, ik moest weten waar ik aan toe was.’
Islamic Relief besloot destijds de weeskinderen niet alleen te steunen tot ze de universiteit bereikten, maar tot ze hun diploma in handen hadden en de stichting zeker wist dat ze veilig terecht waren gekomen. Trainingen, collegegeld en materiaal werden allemaal voor hen gefinancierd.
Ik heb mijn diploma binnen..
‘Alle pijn en angst die ik de afgelopen jaren heb moeten ervaren, dat voel ik niet meer. Het enige wat ik voel is intens geluk. Mijn Mustafa heeft zijn doel bereikt, hij is de man geworden die ik altijd in hem zag. ’
Door Mustafa’s geweldige eindcijfers kon hij zich onderscheiden van andere afgestudeerden waardoor hij direct na het afstuderen aan de slag kon in een lokale bank. Hij heeft twee maanden in dit bedrijf gewerkt, hoewel het niet op zijn niveau was, werkte hij hard door en wachtte op een nieuwe kans waar hij zich volledig op zou kunnen storten.
En dit gebeurde, door zijn geweldige eindcijfers alweer werd hij door de universiteit genomineerd om in een bank te werken, ondanks de grote werkloosheidscrisis destijds, lukte het Mustafa. De bank gaf hem een trainingscursus van een maand en hij mocht aan de slag. De bankmanager bewonderde zijn kwaliteiten en leergierigheid zo sterk, dat hij een permanent contract aangeboden kreeg.
Ik zal nooit vergeten hoe Islamic Relief aan mijn zijde stond en ik zal nooit hun inspanningen en goede behandeling voor mij en andere weeskinderen vergeten. Ik zal nooit vergeten hoe ze me omarmden toen ik de liefste persoon in mijn hart verloor.
Ik dank mijn sponsor. Ik dank een onbekende. Ik dank een onbekende voor al zijn vriendelijkheid en gulheid. Ik wou dat ik woorden kon bedenken die mijn gevoelens naar jou konden uiten. Jij stond aan mijn zijde zonder mij te kennen, jij hebt mij geholpen zonder er iets voor terug te vragen. Moge Allah jou belonen, moge Allah jouw daden doen accepteren en dupliceren. Ik beloof jou, ik beloof Islamic Relief, dat ik hetzelfde terug zal doen. Ik zal een weeskind sponsoren. Ik zal iemand zijn/haar toekomst redden, zoals jullie dat voor mij hebben gedaan. Ik zal iemand helpen een succesverhaal te schrijven.
Help weeskinderen wereldwijd om hun dromen waar te maken via Islamic Relief Nederland