Blader door de site en doneer nu!
Assalamu alaikum wa rahmatullahi wa barakatuh
Een persoonlijke ervaring van een ander is wat mij heeft geleid naar Islamic Relief en hierom besloot ik ook mijn ervaring te delen.
Jaren geleden ben ik weesouder geworden van Aya uit Tanger, Marokko. Mijn Aya was net twee jaar geworden en had haar vader verloren. Hierdoor werd Aya’s moeder gedwongen alle verantwoordelijkheden op zich te nemen.
Ik hoopte oprecht dat mijn bijdrage aan het sponsorproject, mijn maandelijkse bijdrage aan Aya, hun situatie zou kunnen verbeteren.
Mijn familie en ik besloten een rondreis te maken door Marokko. Why not, right? Marokko is een práchtig land. Wie het land bezoekt zal onder de indruk zijn van de koningssteden, met hun labyrinten van markten en lemen woonwijken waar de Afrikaanse en Arabische culturen samensmelten tot een bont geheel. Maar er is meer, want naast al deze oriëntaalse steden, is er nog iets veel mooiers in Marokko: mijn Aya.
Ik wilde haar bezoeken. Kan ik haar bezoeken? Ik kan haar bezoeken Ik ga haar bezoeken.
Vandaag zouden we langs Aya gaan.. Zou ze weten wie ik ben? Zou ze met me willen praten? Zou haar moeder me mogen? Zou ze weten dat ik langskom? Natuurlijk weet ze dat, haar moeder is op de hoogte gesteld van ons bezoek. Het maakte me allemaal niet uit, ik had er zin in. Er was geen reden om nerveus te zijn.
Aangekomen in het ontmoetingscentrum keek ik naar de tijd. We waren iets vroeger dan afgesproken, zouden ze er al zijn? De medewerkers van het centrum vertelden ons dat ze er nog niet waren, we konden plaatsnemen in de wachtkamer tot ze zouden arriveren.
Minuten gingen voorbij en mijn vader was ondertussen in gesprek geraakt met de medewerkster, die tevens onze contactpersoon was, Mariayam. Mijn Arabisch was niet zo goed als dat van hem maar gelukkig kon hij al mijn vragen vertalen. Mariayam wist veel over het project en vertelde ons dat door technische fouten veel informatie over Aya en haar familie ons nooit had bereikt, maar dat ze dat gelijk kon meegeven.
We waren al een halfuur verder toen de deur open ging; een dame kwam binnenlopen met twee meiden. Twee identieke meiden. Is dat Aya?
Aya had een tweelingzus, Ala, net zoals ik er één had. De toeval die het lot met zich meebracht was prachtig. De meiden waren prachtig. Mijn blik gleed weer naar Aya, verlegen keek ze me aan. Ik probeerde wat meer oogcontact te maken maar al snel schuilde ze achter haar moeder. Ondertussen verliet Mariayam de ruimte en konden wij wat meer praten met de moeder en de meiden. We konden van alles vragen en al snel kwamen we aan bij het financiële gedeelte: welke inkomsten hadden zij? Waarvan leefde dit gezinnetje?
De moeder van Aya en Ala keek ons aan en vertelde dat zij slechts twee inkomsten hadden. Het sponsorbedrag dat binnenkwam voor Aya en het sponsorbedrag dat binnenkwam voor Ala, want beiden meiden hadden een weesouder.
Al jaren zie ik maandelijks een bedrag van mijn rekening afgeschreven worden waarvan ik weet dat het naar een goed doel gaat, maar toch was het gevoel er nooit echt. Maar na dit gezien te hebben en gehoord te hebben.. was ik geraakt. Ik was geraakt door de goedheid van de mens, ik was geraakt door de gruwelheden in de wereld.
Ik stond op en gaf de meiden een aantal cadeaus en keek ze goed aan. Deze meiden verdienen alles wat ik ooit heb gekregen, deze meiden die horen alles te krijgen wat ik ooit heb gekregen.
Ik hoop oprecht dat zij op een dag alles zullen krijgen wat ik heb gekregen.
Mijn Aya is helaas niet het enige weeskindje, wereldwijd zijn er ruim 140 miljoen weeskinderen.
Kinderen die leven van niets en minder, wees er voor een wees.
Door Samira, sponsor van Stichting Islamic Relief Nederland