Blader door de site en doneer nu!
Volwassen worden, kinderen krijgen en een gelukkig leventje leiden. Bijna iedere vrouw droomt ervan het allemaal te hebben. Maar wat nou, als alles mis blijkt te gaan? Hoe moet je verder? Hoe moet je verder als je 9 kinderen thuis hebt, maar geen man om voor je te werken?
Islamic Relief Nederland besloot een project te starten waarbij vrouwen inkomenszekerheid werd geboden. Ze worden gestimuleerd om financieel onafhankelijk te worden. Dit wordt gedaan door het verstrekken van (rentevrije) microkrediet leningen. Op deze manier kunnen de vrouwen werken aan een betere toekomst, voor hen en voor de kinderen.
Vandaag lezen we veschillende verhalen van verschillende vrouwen.
Minire | 50 | Kosovo
Het leven is nooit makkelijk geweest. Ik heb drie kinderen verloren, twee na hun geboorte en één na zijn 11e verjaardag aan een auto-ongeluk. Ik heb ook mijn man verloren. Na alles wat ik heb moeten meemaken, heb moeten verliezen, raakte ik depressief. Niet voor een tijdje, maar echt jaren en jarenlang. Maar subhana’allah, op een dag had ik ineens een moment. Ik voelde een bepaalde energie door me heen gaan en maar één gedachte:
Ik heb nog kinderen. Ik heb nog zoveel om voor te leven, voor te werken. Sta op, Minire! Herpak jezelf!
Ik wilde aan de slag, ik wilde opstaan, rennen, werken, iets doen. Iets doen voor mezelf en voor de kinderen. Maar hoe? Ik had alleen de basisschool afgerond. Ik begon rond te vragen, er moest iets zijn. Een organisatie genaamd Islamic Relief gaf trainingen voor start-up businesses. Dit was het. Ik ging erheen met de gedachte mezelf volledig uit te dagen, en weer beginnen met leven.
Een aantal jaren later
Ik leef al een aantal jaar weer. Ik werk in een Empower-Project voor vrouwen, die geloven dat vrouwen sterk zijn. Dat sterke, zit in ieder van ons. Je moet het oproepen, je moet het voelen en vasthouden. Maar bovenal, je moet het binden. Onze kinderen, familie en dit leven maken ons sterk, zolang jij het maar vasthoudt.
Taisa | 55 | Tsjetsjenië
Toen mijn dochter Diana slechts 6 maanden oud was, kregen wij te horen dat zij Encefalopathie had.
Ze werd verkeerd gediagnosticeerd. Diana leed aan hersenverlamming. Ik heb zes kinderen, maar ik heb altijd geprobeerd Diana speciaal te behandelen. Wanneer mijn man haar iets vroeg of liet doen, net als de andere 5 kinderen, voelde ik me gekwetst. Diana was anders, ze was niet zoals hen.
Maar met de tijd mee begon ik te begrijpen waarom mijn man haar normaalbehandelde. Het was beter voor mijn Diana. Ik begon haar meer los te laten: ze mocht met de andere kinderen slapen, haar eigen kleren wassen en zelfs een aantal klusjes in huis doen. Ik leerde mijn kinderen en mijzelf haar als een gelijke te behandelen. Ze kan nu voor zichzelf zorgen.
Mijn organisatie voorziet vrouwen/weduwen met gehandicapte kinderen van verschillende cursussen, van naaien tot koken. Vrouwen leren een eigen inkomen op te bouwen en hun kinderen te zien als een kracht.
Ik geef de cursussen op verschillende scholen en universiteiten, onze samenleving moet geduldiger en toleranter worden naar de gehandicapte kinderen toe. Mijn Diana heeft mij sterker gemaakt.